Deze namiddag na bezoek van de twee zonen kriebelde het toch te erg... moest die gekoesterde wortelband toch uitproberen... Och gottekens toch dat beest... 't Moment dat hij ontrold werd braken de stukken ervan af.
Dus bij een volgend experiment gebruik ik een "levend" exemplaar, kan die dan volledig inweven...
Christine zal er wel nog een uit haar bron trekken, in haar bergen rond "val di ochio" in Toscane. Moet alleen nog een heel klein beetje geduld hebben en das, zo voel ik zelf elke dag meer en meer, een zeer schone deugd.
Tussen het weven door hebben mijn schat en ik de geknipte bamboe in de aanhangwagen gedropt. En Boris vond dat ik een middagdutje had verdiend dus... 't was zalig zacht liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten